Przerwa na Kaczkę i Kropka #9

Jak blokujemy emocje dzieciom? Przerwa na Kaczkę i Kropka o blokowaniu emocji.

1. W jakich przestrzeniach blokujemy emocje?
2. Dlaczego blokujemy emocje?
3. Jak blokujemy emocje?
4. I za pomocą jakich słów blokujemy emocje?

Zanim przejdziemy do merytoryki i będziemy kwakać w: Przerwa na Kaczkę i Kropka o emocjach, życzymy Wam z okazji Dnia Kobiet duża radości, miłości i bycia przede wszystkim w kontakcie z samą sobą.Życzymy Wam, abyście nie tylko otrzymywały dziś kwiatka, ale prawdziwe wsparcie. Partnerstwo, równouprawnienie istnieją niestety jeszcze w naszym kraju hasłowo. Przeciskanie, przeciąganie liny i tasowanie zadań domowych jest walką w wielu domostwach domowych stąd pierwszym i może też nieświadomym obszarem, w którym dzieciom modelujemy nieświadomie walkę (przestrzeń w których pojawia się agresja w emocjach wielu kobiet) są swoje prawa. Stąd w tym obszarze blokujemy emocje. Nie zastanawiamy się jak mi jest, co potrzebuje, czego pragnę. Przychodząc do domu nie zatrzymujemy się, tylko blokujemy swoje emocje, ponieważ mamy mnóstwo zadań domowych do wypełnienia więc nie mamy czasu, aby się zastanowić, jak mi jest.

Blokujemy emocje prawie wszędzie. W pracy, szkole, w domu, w relacji i na wielu przestrzeniach, gdzie nie mamy pozwolenia bycia sobą, sobie nie dajemy przyzwolenia lub jak już opisywałyśmy musimy walczyć o przestrzeń, w której nasze prawa i równouprawnienia są zagrożone.

Poniżej podajemy najczęściej podawane zdania, które blokują emocje dzieciom.

,,Nie bój się”– blokowanie emocji w: Przerwa na Kaczkę i Kropka.

To zdanie powtarzane jest dzieciom jak mantra. Nie widzieliśmy jeszcze przypadku, aby te słowa komukolwiek pomogły. Umniejszamy i bagatelizujemy emocje dziecka. Z naszej dorosłej perspektywy strach dziecka może wydawać się nieproporcjonalny do zaistniałej sytuacji.

Ale co tak właściwie to zdanie robi naszym dzieciom?

Dziecko odbiera ten komunikat jako: coś ze mną jest nie tak. Jeśli ja czuję coś co nie powinienem czuć, to znaczy, że źle interpretuję rzeczywistość i zaczynam postrzegać siebie nie tak. Drugim destrukcyjnym mechanizmem, który się uruchamia podczas wypowiadania słów ,,nie bój się” jest odcinanie się od swoich emocji w tym od emocji strachu. Dziecko za wszelką cenę chce wypełnić polecenie wydane przez dorosłego. Chęć akceptacji i przynależności do dorosłego jest bardzo silna. Jednak jedyne co dziecko słysząc ten komunikat może zrobić, to odcięcie się emocjonalne.  Brak akceptacji strachu generuje w tym wypadku tylko jeden mechanizm- wyparcie. Wypierane emocje nie znikają. Kumulują się w ciele, wchodzą do pamięci komórkowej i w przyszłości podczas odczuwania strachu lub podobnych trudnych emocji może dojść do nieproporcjonalnego wybuchu emocjonalnego. Dzieci mogą też wykształcić szereg innych mniej lub bardziej autodestrukcyjnych mechanizmów radzenia sobie z nieprzepracowaną emocją.

Twoje dziecko się boi, ma jakieś konkretne fobie, oblatuje go strach przed zawodami, wystąpieniem publicznym? Mamy dla Ciebie świetny webinar: Jak reagować na strach lub lęk dziecka – praktyczny przewodnik.

Co zatem powiedzieć dziecku w momencie pojawiania się strachu?

To tylko strach. Jest ok się bać. Jestem tu dla Ciebie.

,, Przestań już płakać”– zdanie blokując emocje.

Zdanie jest schematem blokowania łez. W naszej kulturze łzy postrzegane są jako nie ok. Podczas smutku a nawet wzruszenia chowamy twarz i nie chcemy, aby ktoś postrzegł nasze łzy. Trudniejsze do przeżycia emocje jak smutek nie jest mile widziany u dzieci. Często uważamy, że dzieci przesadzają, wymuszają lub manipulują. Uwaga! Dzieci uczą się komunikacji. Formułują niektóre komunikaty i płaczą nie z chęci manipulacji (Uwaga są wyjątki: dzieci rodziców, którzy sami używają komunikaty manipulujące mogą mieć taki schemat, model komunikacji zamodelowany i rzeczywiście się nim posługiwać). Strata zabawki, upadek, zmiana sytuacji dla nas może być niczym wielkim dla dziecka, które doświadcza to po raz pierwszy lub dopiero któryś z pierwszych razy może być mocnym i dużym doświadczeniem.

Co zatem powiedzieć dziecku w momencie pojawiania się smutku?

Widzę, że płaczesz. Wygląda jak smutek. Czy jesteś smutna/ Co teraz czujesz?  Co teraz potrzebujesz? Mogę tu z Tobą po prostu być w tym smutku.

Trudno jest Ci znieść smutek Twojego dziecka? Nie wiesz jak sobie z nim poradzić. Polecamy gorąco płytę Agaty Świętoń ,,Emocje”, w której znajdziesz piosenkę o smutku. Kliknij tutaj i odsłuchaj darmową piosenkę. Zapraszamy też do naszego webinaru: ,,Emocji mam pełen dzban”, czyli jak pracować z emocjami wykorzystując muzykę.

,, Nic się nie stało”– w Przerwa na Kaczkę i Kropka kwakamy dalej i mówimy STOP!

Kolejny komunikat blokujący emocje. Jak działa na dzieci i co powoduje? To zdanie przede wszystkim zaprzecza faktom. Jakakolwiek sytuacja nie miała by miejsca. Z całą pewnością COŚ się zadziało, że dana emocja się u dziecka pojawiła. Nasze umniejszenie a nawet zbagatelizowanie zaistniałej sytuacji tutaj absolutnie nie pomoże. Często to zdanie pojawia się u bardzo małych dzieci, które stawiają swoje pierwsze kroki. Mimika twarzy matki i jej słowa są kluczowym punktem odniesienia dziecka w kształtowaniu się map percepcji i postrzegania świata. To w pierwszych 3 latach życia dzieci powstają utarte schematy świadomie lub nieświadomie wtłoczone przekonania o sobie, swoich emocjach i postrzeganiu świata. Komunikat ,,nic się nie stało” jest zatem zaprzeczeniem zaistniałej sytuacji jak i komunikatem absolutnie blokującym emocje.

Co zatem powiedzieć dziecku w momencie dla niego lub dla nas trudnym?

1. Nazwij fakt – co widzisz. Co się stało?
2. Zapytaj dziecko co potrzebuje? Pozostaw mu decyzję, co chce z zastaną sytuacją, emocją zrobisz?

Np. Kochanie upadłaś. Co teraz potrzebujesz?

Lub: Jak patrzę na Ciebie to wydaje mi się, że nic się nie stało. Zobacz, jak jest u Ciebie?

Sam fakt, że Ty uważasz ,,że nic się nie stało” jest prawidłowe i ok. W Twojej ocenie może tak być. Natomiast nie zabierajmy tego momentu, tego doświadczenia dzieciom i w drugą stronę nie dokręcajmy im emocjonalnie sytuacji poprzez jojczenie i ratowanie ich przed niewidzialnym złem. Mamy tu na myśli komunikaty w stylu: ,, O jejku jejku, chodź szybko u mamy jesteś bezpieczny” – w momencie niegroźnego upadku lub komunikaty w stylu: ,, O Jezu przewróciłaś się”. Ważne jest, aby przyjąć emocje dziecka a nie odcinać się od nich lub je podsycać. Komunikat ten powtarzany często dzieciom może doprowadzić do sytuacji, w którym to jak dziecko się czuje lub co dziecko chce, będzie uzależnione od opinii i informacji zwrotnej osób trzecich. Jeżeli to my nagminnie stajemy się autorem emocji dziecka, nie zadajemy mu pytań i nie pozwalamy, aby dziecko SAMO nam powiedziało czego potrzebuje i co czuje może dojść do oderwania poczucia wewnętrznej wartości.

,, Jesteś przewrażliwiona”

Komunikat absolutnie blokujący emocje. Z biologicznego punktu widzenia sytuacja, w której osoba jest przewrażliwiona jest nie możliwa i nie istnieje. Nie ma takiego stanu! Mamy w sobie tyle wrażliwości, ile genetycznie zostało zakodowane i empigenetycznie nabyliśmy podczas swojego życia osobniczego. Istnieją WWD (Wysoko Wrażliwe Dzieci) to Fakt. Jest to inny sposób odbierania bodźców. Zastanawiasz się czy Ty i Twoje dziecko jest wysoko wrażliwe? W tym miejscu polecamy książkę, w której możesz wykonać test, aby sprawdzić czy jesteś wysoko wrażliwa/ wysoko wrażliwy lub czy Twoje dziecko takie jest. Książka Elaine Aron ,,Wysoko Wrażliwe Dziecko”.

Co zatem powiedzieć dziecku, które jest wrażliwe lub wysoko wrażliwe?

Każdy jest wrażliwy inaczej. Każda wrażliwość jest ok.

,, Wydaje Ci się” / ,, Źle to pamiętasz”/ ,, Tak to nie jest”.

Samo zadanie nie jest niczym złym. W sytuacji, kiedy komunikuje tak do osoby dorosłej, która:

1. Nie jest w silnych emocjach
2. Wie, że działają heurystyki i pułapki mózgu
3. Każdy ma swoją mapę percepcji
4. A mózg zawsze pamięta i działa na korzyść właściciela

To tak komunikat ,,wydaje Ci się” może być nawołaniem do sprawdzenia i zweryfikowania sytuacji jeszcze jeden raz.

Natomiast komunikując do dziecka, które:

1. Jest w silnych emocjach
2. Nie ma rozwiniętego płata przedczołowego, w którym odbywają się procesy analitycznego myślenia

To odbieranie doświadczenia dzieciom. Dzieci nie mają możliwości wrócenia do przeżytych emocji i wyciągania z nich wniosków.  Z powodu zablokowania im emocji, nie wiedzą również jaką mają przyjąć strategię na kolejny raz, kiedy znów będą w tym stanie emocjonalnym (a prędzej czy później złość, strach, gniew, wstręt i wszystkie inne trudne emocje znów wrócą).

Bagatelizowanie to co dzieci mówią, dzieci czują i kult, że dorosły jest mądry i wie więcej nie pomaga nam w budowaniu inteligencji emocjonalnej dzieci.

Zastanawiasz się jak można komunikować się z dzieckiem lepiej? Zobacz koniecznie nasz webinar: Słucham siebie czy Ciebie?

Co jeszcze można zrobić, aby nie blokować emocje u dziecka?

1. Nazwać co się dzieje – Fakty.
2. Odróżnij opinię od faktów. Nikt nas w szkole nie uczy odróżnić jedno od drugiego. Nie wiesz jak odróżnić opinii od faktu? Przeczytaj artykuł Bożeny Burzyńskiej lub odsłuchaj jej krótkie wideo: ,,Jak rozróżnić opinie od faktu?” .

,,Nie wymyślaj”– Zabacz w Przerwa na Kaczkę i Kropka.

Dzieci często zmieniają. Chcą jednej zabawki potem nie. Stany emocjonalne dzieci również bywają szybkie, zmienne i bardzo intensywne.

Dzieci nie przeżywają tak długo. Są ciekawe świata. Dany moment emocjonalny szybciej im się kończy a do danej emocji nie ma innych ,,starych” zakotwiczonych w ciele emocjonalnych doświadczeń. To ,,wymyślanie” jest absolutnie normalne i zdrowe! Dzieci zmieniają, eksperymentują i to jest ok. Dzieci mają fantazjować, wymyślać, zmieniać. Trudne jest nadążyć na tym i z tym się zgadzamy. Jeśli natomiast pozwolimy sobie być z dzieckiem i po prostu sobie z nim być, zużyjemy dużo mniej energii a zmiany dziecka będą dla nas mniej obciążające.

,, Nie smuć się” lub ,, uśmiechnij się”

Nie da się zamienić emocji. Każdy konstrukt takiego zdania jest blokowaniem emocji i zaproszeniem do akumulowania emocji w ciele. Możemy zmienić zachowanie i działalnie w trudnych emocjach.

Emocjom mówimy TAK natomiast poszczególnym zachowaniom mówimy NIE! Nie uczmy dzieci nakładanie masek emocjonalnych. Takie oderwanie od swojej tożsamości i poczucia siebie w emocjach jest destrukcyjne.

Wow jesteś na końcu tego artykułu :) Rozbudziliśmy Twój głów wiedzy na temat emocji?! Zapraszamy Cię do przeczytania artykułu: Fakty i Mity na temat emocji?