10 kroków, które ZABEZPIECZĄ Twoje dziecko w sytuacji zagrożenia nie tylko molestowaniem

Zabezpiecz dziecko!

Film braci Sekielskich „Tylko nie mów nikomu” (https://www.youtube.com/watch?v=BrUvQ3W3nV4) pokazał, że o trudnych sprawach trzeba rozmawiać.  Pokazał nam też, że nawet po latach od dziecięcej tragedii, trauma żyje i zabija. Apelujemy więc, zabezpiecz dziecko.

Ten film może zmienić przyszłość naszych dzieci, ponieważ jest świadectwem, że to my dorośli ponosimy odpowiedzialność. Ponosimy odpowiedzialność za „BRAK DZIAŁANIA”.

Tym krótkim artykułem chcę nakłonić Cię rodzicu, nauczycielu, opiekunie do przyjrzenia się swoim działaniom. Sprawdź  co możesz zrobić, aby dać dziecku szansę w sytuacji zagrożenia. Dać dziecku szansę na reakcję, która pomoże mu zachować się inaczej i być może tym samym zmieni to bieg wydarzeń w jego życiu.

Na to, czy coś się zdarzy , czy nie, nie mamy wpływu. Natomiast mamy wpływ na to, co robimy i czego uczymy nasze dzieci. Przed Tobą moje dziesięć kroków do wsparcia dziecka i zabezpieczenia go w narzędzia,  w sytuacji zagrożenia np. molestowaniem. Te 10 kroków, nie jest wszystkim tym, co możesz zrobić i absolutnie nie wyczerpuje tematu.  Jednak niech to będzie dla Ciebie inspiracją do zmiany zachowania. Niech to będzie Twoje pierwsze 10 kroków. Dziś dzielę się z Tobą tym, jakie działania podejmuję z moimi dziećmi.

10 kroków które dadzą wsparcie Twojemu dziecku i zabezpieczą  je w narzędzia w sytuacji zagrożenia np. molestowaniem: 

1. Rozmawiaj z dzieckiem o jego ciele i o tym, że jego ciało jest jego własnością. Że wszystkie elementy jego ciała należą do niego i nikt nie może go dotykać jeśli ono – dziecko tego nie chce. To dziecko decyduje czy chce się do kogoś przytulić, czy chce kogoś np. pocałować. Więc Drogi Rodzicu Ty masz do przepracowania zmianę zachowania w przestrzeni „przytul ciocię, przytul babcię, pocałuj wujka”. Takie działanie odbiera prawa dziecka do decydowania o własnym ciele. Uczy bezwarunkowego podporządkowania się dorosłemu, co w sytuacji zagrożenia jest wykorzystywane przez oprawcę.
2. Naucz swoje dziecko, że ma prawa. Ma prawo powiedzieć „NIE!” – jeśli nie chce, aby ktoś go dotykał. Czy to jest dorosły, czy to jest ktoś kogo zna, czy ktoś kogo nie zna, czy to jest koleżanka, czy kolega. To jest bez znaczenia. Zawsze ma prawo powiedzieć: „Nie, nie chcę.  Nie dotykaj mnie.” Ma prawo powiedzieć „NIE!” jeśli ktoś dorosły zaprasza go do samochodu… Zawsze i wszędzie ma prawo powiedzieć NIE.
3. Przećwicz taką sytuację z dzieckiem. Sytuację odmowy. W jaki sposób? Ty mówisz: „Jestem teraz Twoją koleżanką i rzucam Ci się na szyję. A Tobie robi się nieprzyjemnie. I chcesz skorzystać z prawa, aby jej o tym powiedzieć. Możesz wtedy jej powiedzieć. > Nie jest mi fajnie jak tak się na mnie wieszasz bez uprzedzenia. Nie rób tego więc. Albo po prostu o to w przyszłości zapytaj.< A później przećwiczcie taką sytuację.”
4. Porozmawiaj z dzieckiem o tym, że czasem dorośli ludzie namawiają dzieci do różnych niefajnych rzeczy. Np. namawiają dzieci, aby miały tajemnice przed rodzicami. Albo kłamią i namawiają do tego, aby dziecko wsiadło do nich do samochodu, pod przykrywką kłamstwa właśnie. Czasem też zastraszają. A gdy dorosły jest nie ok, to wtedy dziecko ma prawo nie słuchać takiego dorosłego. I wtedy dziecko ma Ciebie poprosić o pomoc. I że bez względu na to co powie i co zrobi dorosły, zawsze dziecko może Ci o tym powiedzieć.
5. Pozwól dziecku wyrażać swoje zdanie. Tylko dziecko, któremu rodzic pozwala mówić i wyrażać swoje zdanie w różnych, nawet często trudnych sytuacjach, może mieć siłę, aby sprzeciwić się lub uciec osobie dorosłej w sytuacji zagrożenia molestowaniem.
6. Jeśli uczysz świętości, to nie wznoś na piedestał człowieka. Tak wiem, narażam się teraz. Ale człowiek zawsze może być ułomny. A im większą świętością (bez wskazania na jakąkolwiek wiarę) namaścisz jakiegoś człowieka, tym większą pułapkę stwarzasz swojemu dziecku. Mechanizm podporządkowania się i posłuszeństwa dla autorytetu jest bardzo silnym zjawiskiem. A jego negatywne skutki zostały opisane w eksperymencie Miligrama. Jeśli dorosły nie jest w stanie sprzeciwić się autorytetowi to co dopiero dziecko. Dziecko nie ma szans w zetknięciu się z autorytetem. Dlatego ważne jest, aby  autorytet nie był świętością, aby pokazywać dziecku, że to tylko człowiek, który może popełnić błędy a my mamy prawo się sprzeciwiać.
7. Słuchaj uważnie swojego dziecka. Zawsze. I zawsze reaguj jak Ci mówi że coś się dzieje. Dzieci (szczególnie małe dzieci do wieku ok. 7 lat) nie są w stanie wymyślić sobie i stworzyć podstępu na osobę dorosła i rzucać bezpodstawne zarzuty. Po prostu struktury mózgu dziecka w płacie przedczołowym nie są jeszcze na tyle rozwinięte, aby szyć intrygi i skomplikowane kłamstwa. I pamiętaj, na Ciebie także działa mechanizm posłuszeństwa dla autorytetu.
8. Obserwuj uważnie swoje dziecko. I jeśli pojawią się nawet najdrobniejsze – znaczące zmiany np. dziecko nagle przestaje jeść, albo zaczyna się moczyć w nocy, to jest informacja z ciała dziecka, że dzieje się coś niepokojącego lub złego. Obserwuj. Analizuj. Ale przede wszystkim DZIAŁAJ!
9. DZIAŁAJ. To znaczy rozmawiaj z dzieckiem że pojawił się objaw. Że ten objaw Cię niepokoi. Co jest takiego co je niepokoi? Co się zmieniło? Czy ktoś coś do niego powiedział? Czy ktoś coś zrobił? I mów, że to jest ważne aby ze sobą o tym rozmawiać. Bo jak nie będziemy ze sobą rozmawiać o tym, co dla nas jest trudne, to część nas w środku wtedy umiera. Umiera po kawałku nasze serce, umiera po kawałku nasza odwaga. A wcale nie musi tak być. Jak o ty głośno powiemy, to zatrzymujemy wtedy ten proces. Zapytaj dziecko, czy może z kimś innym chciało by porozmawiać. Może z babcią, może macie jakąś bliską ciocię. Może rozmowa ze specjalistą – psychologiem dziecięcym, terapeutą.
10. Oswójcie WSTYD. Opowiedz swojemu dziecku co robi wstyd. Kiedy go czujemy. Opowiedz dziecku kiedy Ty czułaś/czułeś wstyd. Mówiąc mu o ty, pokazujesz, że o wstydzie można rozmawiać. Jeśli w Twoim domu nie rozmawiacie o wstydzie, to w sytuacji, kiedy dziecko dozna krzywdy na skutek molestowania i będzie czuło ZAMRAŻAJĄCY WSTYD, powiedzenie do niego „Nie wstydź się” – nie wystarczy i nic nie da. Tylko czynami możesz zbudować w dziecku wiarę i przekonanie, że o wstydzie można i warto rozmawiać. Tym samym pokażesz że u Was w domu, nie ma tematu tabu, i że na każdy temat możecie porozmawiać. I że Ty chcesz z dzieckiem rozmawiać na każdy temat.

Jeśli ten artykuł zmieni zachowanie choć jednego rodzica i tym samym życie jednego dziecka, To DZIĘKUJĘ, bo dla mnie już zmienił się świat dzieci na lepsze!

A jeśli tym artykułem zainspirowaliśmy Cię do dalszego zgłębiania tajników alternatywnego wychowania do szczęścia, to zapraszamy Cię na nasze szkolenia dla rodziców, które znajdziesz w Akademii dla rodziców